Jeżeli pacjent doznał szkody w czasie pobytu w szpitalu, w przychodni publicznej lub prywatnej, to ma prawdo otrzymać odszkodowanie. Mówimy o kwotach rzędu kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Jednak ostateczna suma zależy od poszczególnych okoliczności sprawy. Postępowanie nie jest łatwe, ale dobre przygotowanie się do sprawy gwarantuje sukces
Niestety, najczęściej szpital, przychodnia, prywatny gabinet lub lekarz odmawiają wypłaty odszkodowania. Co więcej twierdzą, że to nie z ich winy powstała szkoda.
Czy zawsze musimy ustalić winnego? Otóż nie! Dlaczego? O tym poniżej.
Tak czy owak walczyć trzeba.
Pierwszym rozwiązaniem jest postępowanie przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych. Drugim jest wstąpienie na drogę sądową. Postępowanie sądowe trwa od kilku miesięcy to nawet kilku lat. Dlatego należy uzbroić się w cierpliwość, ale proszę pamiętać że zasądzone kwoty przez sąd są dużo wyższe niż po wygraniu sprawy przed komisją.
W trakcie sprawy sądowej możemy się ubiegać o zwrot:
– kosztów leczenia (leki, wizyty lekarskie, opatrunki, zastrzyki, dojazdy na wizyty),
– kosztów rehabilitacji,
– kosztów zakupu sprzętu medycznego (kule do chodzenia, wózek inwalidzki, łóżko specjalistyczne, materac przeciwodleżynowy, orteza, aparat słuchowy, płatne wizyty lekarskie, płatne badania specjalistyczne, ),
– kwoty utraconego wynagrodzenia (w czasie kiedy byliśmy na zwolnieniu lekarskim),
– kosztów przygotowania do zmiany zawodu (szkolenia, kursy, studia, które pozwolą poszkodowanemu wskutek błędu medycznego na przystosowanie się do swojego stanu zdrowia),
– kosztów odwiedzin bliskich, dojazdów do szpitali, przychodni (konieczne jest udowodnienie kosztów, np. faktury za paliwo, kserokopii dowodu rejestracyjnego, którym wykonywano przejazd, biletów komunikacji publicznej, faktura za taksówkę),
– kosztów pogrzebu, w przypadku błędu medycznego ze skutkiem śmiertelnym (soby najbliższe zmarłego walcząc o zadośćuczynienie z powodu śmierci bliskiego mają prawo żądać zwrotu kosztów pogrzebu obejmujących nie tylko ceremonię pogrzebową, koszt nagrobka i koszt stypy).
.
Dodatkowo możemy żądać zadośćuczynienia za ból i cierpienie związane ze zdarzeniem.
Zadośćuczynienie jest odmienną instytucją odszkodowania.
Sumę, którą ma sąd nakazuje wypłacić pacjentowi przez podmiot leczniczy (np. szpital, lekarz) jest ustalana indywidualnie w każdej sprawie, dlatego, że nie da się w wymierzyć bólu i cierpienia.
Nie ma sztywnych kwot, ile, za co i komu. Celem zadośćuczynienia jest kompensata i złagodzenie cierpień fizycznych i psychicznych, które doznał pacjent wskutek błędu medycznego.
Dlatego sąd bierze pod uwagę poszczególne okoliczności sprawy, takie jak charakter, intensywność cierpień, czas ich trwania, ujemne skutki zdrowotne, wiek poszkodowanego, dotychczasowy tryb życia, sposób spędzania wolnego czasu, aktywność zawodowa, społeczna, towarzyska. Duże znaczenie ma także psychiczne pogorszenie się stanu zdrowia pacjenta, związana m.in. z poczuciem nieprzydatności społecznej, bezradność życiowej, konieczność korzystania z pomocy innych osób w sprawach życia codziennego.
Jak uzyskać odszkodowanie za błąd medyczny.
Przedstawiam poniżej możliwe drogi uzyskania odszkodowania za błąd medyczny. Każda jest inna, każda jest dobra, byle osiągnąć cel.
1. zażądanie zapłaty przez firmę ubezpieczeniową, w której jest ubezpieczony podmiot leczniczy (szpital, lekarz, poradnia), ponieważ ma on obowiązkowe ubezpieczenie OC. Jednak w praktyce rzadko zdarza się, że podmiot wypłaca dobrowolnie pieniądze za błąd medyczny. Najczęściej wydaje decyzję, że nie jest winny błędowi. Jest zatem możliwość kolejnej ścieżki:
2. postępowanie przed wojewódzką komisją ds zdarzeń medycznych. Jednak tutaj sumy są limitowane do kwoty 100.000 zł w przypadku zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia oraz do kwoty 300.000 zł w przypadku śmierci pacjenta. Odszkodowanie lub zadośćuczynienie wypłacane jest przez ubezpieczyciela szpitala. Jeżeli pacjent nie zgadza się na zaproponowaną przez ubezpieczyciela kwotę, może w przeciągu 7 dni odmówić przyjęcia przedstawionej przez ubezpieczyciela propozycji. Z uwagi na fakt, że nie ma możliwości odwoływania się od decyzji ubezpieczyciela o wysokości odszkodowania, ubieganie się o wyższe świadczenie wymaga wejścia na drogę sądową.
3. postępowanie sądowe. Tutaj nie ma limitów. Postępowanie może i jest dłuższe niż przed komisją, ale kwoty są wielokrotnie wyższe.
Zanim dojedziemy do szczegółów warto jest zapoznać się z podstawowymi pojęciami, które z wiążą się z ubieganiem się o odszkodowanie i zadośćuczynienie.
Zdarzenie medyczne jest to co innego niż błąd medyczny.
Zdarzenie medyczne jest pojęciem szerszym, ponieważ obejmuje:
– zakażenie pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym,
– uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia pacjenta,
– śmierć pacjenta
wywołane niezgodną z aktualną wiedzą medyczną:
– diagnozą, jeśli spowodowała ona niewłaściwe leczenie albo opóźniła właściwe leczenie przyczyniając się do rozwoju choroby
– leczeniem, w tym wykonaniem zabiegu operacyjnego,
– zastosowanie produktu leczniczego lub wyrobu.
Określenie zdarzenie medyczne jest to pojęciem, którym posługujemy się w postępowaniu przed wojewódzką komisją do orzekania o zdarzeniach medycznych.
Skutkiem czynności niezgodnych ze sztuką i wiedzą medyczną może być:
– zakażenie pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym
– uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia
– śmierć pacjenta.
Zakażenie pacjenta biologicznym czynnikiem chorobotwórczym
Zakażenie szpitalne jest to zakażenie, które wystąpiło w związku z udzielaniem świadczeń medycznych. W przypadku, gdy choroba nie pozostawała w momencie udzielania tych świadczeń w okresie wylęgania albo wystąpiła po udzieleniu świadczeń zdrowotnych w okresie nie dłuższym niż najdłuższy okres wylęgania (art 2 pkt 33 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi). Natomiast dla zakażenie miejsca operowanego przyjęto, że zakażeniem szpitalnym jest takie zakażenie, które wystąpiło do 30 dni po operacji, a w przypadku przeszczepienia ciała obcego (np. protezy) ten okres wydłuża się do roku.
Uszkodzenie ciała lub rozstrój zdrowia
Uszkodzenie ciała jest to naruszenie integralności cielesnej, która pozostawia wyraźne ślady wewnętrzne i zewnętrzne. Uszkodzenie ciała pociąga za sobą bardzo często rozstrój zdrowia.
Jako rozstrój zdrowia uważane jest zakłócenie funkcjonowania organizmu ludzkiego, jednak bez wyraźnego i widocznego uszkodzenia poszczególnych organów. Zdarza się w praktyce, że to samo zdarzenie medyczne wywołuje zarówno uszkodzenie ciała jak też rozstrój zdrowia.
Śmierć pacjenta
Za śmierć uznaje się śmierć mózgowo-rdzeniową którą stwierdza lekarz w zaświadczeniu. Taki dokument jest podstawą do sporządzenia aktu zgonu. Po śmierci pacjenta jego prawa przechodzą na spadkobierców, którzy mogą uczestniczyć w postępowaniu przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych.
Błąd medyczny
Dotychczas określenie błędu medycznego nie doczekało się swojej definicji w żadnej ustawie. W tym zakresie posługujemy się orzeczeniami sądów. Przyjmuje się, że błędem w sztuce lekarskiej jest czynność lub zaniechania lekarza w zakresie diagnozy, terapii, nie zgodna z nauką medycyny. Dodatkowo błąd medyczny traktowane jest jako postępowanie sprzeczne z zasadami wiedzy i nauki medycznej w zakresie dostępnym dla lekarza lub personelu medycznego. Można też przyjąć, że błąd medyczny to naruszenie ogólnie obowiązujących reguł i utożsamia się go z niestarannością lub niedbalstwem lekarza lub personelu medycznego.
Aby ustalić, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z błędem w sztuce lekarskiej, musimy odpowiedzieć na pytanie: czy postępowania lekarza w naszej sytuacji było zgodne z prawem lub powszechnie przyjętym stanem wiedzy medycznej i praktyką lekarską.
Jeżeli postępowanie lekarza innej osoby (personelu medycznego) doprowadziło do uszkodzenia ciała pacjenta albo wywołania u niego rozstroju zdrowia, poszkodowany pacjent ma prawo domagania się odszkodowania za poniesioną szkodę. Oznacza to, że ma prawo żądać zwrotu powstałych z tego tytułu kosztów, np. zakupu leków, opatrunków, sprzętu medycznego, kosztów związanych z koniecznością uczęszczania na rehabilitację. Dodatkowo ma prawo ubiegania się o rentę w sytuacji, jeżeli utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej oraz w sytuacji kiedy zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły się widoki na przyszłość.
Ustalenie kogo należy pozwać do sądu
Przed rozpoczęciem sprawy sądowej o odszkodowanie, należy ustalić kto będzie ponosił odpowiedzialność: lekarz, członek personelu medycznego czy szpital, który zatrudnia te osoby albo przychodnia lekarska (bez względu na to czy państwowa czy prywatna).
Jeżeli lekarz zatrudniony jest w podmiocie medycznym na podstawie umowy o pracę, wówczas jego odpowiedzialność będzie ograniczona do tak zwanej odpowiedzialności pracowniczej. Oznacza to, że poszkodowany pacjent może zwracać się o zapłatę bezpośrednio do szpitala, w którym pracuje lekarz.
Inna sytuacja jest gdy lekarz pracuje na rzecz szpitala na podstawie tak zwanego „kontraktu” wówczas za wypłatę odszkodowania należy pozwać szpital i lekarza łącznie.
Kwota, której można żądać
Każda sytuacja wymaga indywidualnego podejścia, wyliczenia oraz zgromadzenia stosownych dokumentów. O tym, ile żądać decyduje wspólnie pacjent i reprezentujący go adwokat.
